بسم الله
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم...
هوای دلمان نیمه ابری است!
.
گاهی خورشید است و اندک نوری!
خورشید که باشد با سرعت نور پیش میرویم!
آن موقع ها چقدر صاف و زلال است هوایمان!
و
گاهی پاره ای ابر جلودار خورشید؛
آن موقع است که همه جا لُجی می شود؛
تاریک ِ تاریک...
دستانم را جلو میگریم و
مثل کودکی نوپا تاتی تاتی راه میروم
می ترسم از تاریکی!
نکند ماندگار باشد؟!
آرزوی کوره نوری بر دلم می ماند.
پاهایم می لرزد.
تردید دارم از ادامه راه.
مینشینم.
.
.
.
دلم لک میزند برای باران!
می بارم.
دلم پر میکشد برا آغوشش!
سر بر خاک میگذارم...خود را در آغوشش گم میکنم.
نجوا میکنم:
"الهی العفو"
"الهی العفو"
"الهی العفو"
پ.ن:دل نیست، برزخ است!
پ.ن: اللهم عجل لولیک الفرج.
پ.ن: اللهم احفظ قائدنا خامنه ای.
