بسم الله
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم...
دیروز (22 بهمن 1391) را دوست داشتم...!
22 بهمن به غیر از راهپیمایی و حضور پر شور مردم و تو دهنی زدن به استکبارهای جهانی چیزهای قشنگ و خاطره انگیز دیگه ای هم داره...!
مثلا؛
آدمایی که تا دیروز از کنار هم رد میشدن و حتی به هم نگاه هم نمیکردن و اصلا همدیگر رو نمیشناسن با همدیگر همکلام میشن و از این در و اون در حرف میزنن... .
یا موقع رفت و برگشت از راهپیمایی ماشین هایی که جا دارند، مردمی رو که کنار خیابان هستند رو سوار میکنند... .
یا ابتکارهایی که هر کسی با توجه به شغل و حرفه و هنر و ذوقش به خرج میده... .
یا مثل اتفاقی که برای ما افتاد...؛
همین طور که به سمت محل تجمع مردم و مسیر راهپیمایی در حال حرکت بودیم...صدای یه خانم به ظاهر مسن (چین و چروکهای روی صورتش معلوم بود از پیری نیست) توجه ما رو جلب کرد:
ببخشید مسیر راهپیمایی کجاست؟
این سوال برای ما پر بود از علامت تعجب و سوال
...مسیر راهپیمایی کاملا مشخص بود و جمعیت به اون سمت در حال حرکت...!
با این حال راهنماییش کردیم اما هنوز حرف ما تمام نشده گفت:
پس منم با شما میام چون میترسم گم بشم!
و باز هم چهره های پر از علامت تعجب و سوال ما....
با اینکه برامون عجیب بود اما تقاضای خانم به ظاهر مسن رو رد نکردیم و با ما همراه شد.
در تمام طول مسیر نگاهم بهش بود و به حالات و حرکاتش دقت میکردم...؛
شانه به شانه مادرم حرکت میکرد و گاهی چادر مادرم رو سفت در دستش میگرفت تا او را گم نکند...!
چهره اش پر بود از غم و شاید حس تنهایی...
.
.
خلاصه راهپیمایی تمام شد و او مسیر برگشت رو هم تا همان جا که با ما همراه شد بود، آمد... .
از ما تشکر کرد..چشمانش پر بود از حس قدردانی...اما باز هم غم چشمانش...
دلم به حالش سوخت... .
از او خداحافظی کردیم... . و در دل برایش آرزوی سلامتیـــــــ.... .
.
.
پ.ن: اللهم عجل لولیک للبفرج.
پ.ن: اللهم احفظ قائدنا خامنه ای.
پ.ن: خدایا شکرت به خاطر داشتن هموطنای فهیم...صبور... .
پ.ن: بر تشنه لبان آب حیاتی بفرست ،بر دلشدگان پیک نجاتی بفرست ،پیروزی و سربلندی ایران رابا همت یاران صلواتی بفرست.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم... .
